Επιμέλεια: Διαμαντής Λουδάρος, `Αγγελος Κοντός | Φωτογραφίες: Σπύρος Κούρκουλας
Το κέντρο έβραζε και η υγρασία ήταν αφόρητη το μεσημέρι του Σαββάτου. Γύρω στις 17:00 οι πόρτες του Off The Hook Festival θα άνοιγαν για πρώτη φορά. Λίγο μετά φτάσαμε κι εμείς στην είσοδο του venue, στην οδό Ιάκχου, για να αντικρίσουμε τον χαμό που γινόταν. Μπροστά στο τσεκάρισμα εισιτηρίων, στην είσοδο είχαν πακτωθεί εκατοντάδες κόσμου κι ακόμη περισσότεροι σχημάτιζαν μια ουρά, μέχρι την Λεωφόρο Πειραιώς. Η αναμονή ευτυχώς δεν κράτησε τόσο πολύ, όσο αρχικά φοβηθήκαμε ότι θα κρατήσει. Εκτός από τον όγκο του κόσμου που έπρεπε να μπει στον χώρο, την προσέλευση καθυστερούσε και ο έλεγχος σε τσάντες που έκαναν οι άνθρωποι της ασφάλειας, ψυλλιασμένοι από το τι είχαν δει τον τελευταίο καιρό να συμβαίνει στα hip hop events και πολλές φορές πετύχαιναν διάνα, αδειάζοντας σακίδια με τόνους καπνογόνα. Με τα πολλά, μπήκαμε κι αρχίσαμε να τρέχουμε προς το Cream Stage, γιατί το πρώτο act είχε ήδη αρχίσει. (Διαμαντής Λουδάρος)
► Obsidian & Half Quickie
Δυστυχώς οι ριγμένοι της υπόθεσης από την καθυστέρηση στην είσοδο ήταν ο Obsidian και ο Half Quickie, των οποίων οι μπασσάρες με ευκολία ακούγονταν με και απ'έξω.Οι δύο τους ήταν γεμάτοι ενέργεια, βοήθησε και το ότι γενικότερα επικρατούσε ένα κλίμα γεμάτο ενθουσιασμό στον χώρο και τα έχωναν με όλη τους την πορώδη, όσο κι αν τους βάραγε ντάλα ήλιος. Όλο λοιπόν, το street style τους και τα skills τους τα ξεδίπλωσαν, χωρίς τσιγκουνιές, στο μικρό stage, με στυλοβάτη πίσω τους, τον άνθρωπο που τους καθοδηγεί μουσικά, τον D.J. The Boy. Ο χαμός έγινε στο καινούργιο κομμάτι του Half Quickie, 'Euro Kids', το οποίο το ακούς παντού στο internet της τελευταίες μέρες και, για να πω την αλήθεια, αυτό φάνηκε να περιμένει και περισσότερο το κοινό από κάτω. (Διαμαντής Λουδάρος)
Το festival ξεκίνησε κατά τις 17:30, ενώ έξω από την Τεχνόπολη ο κόσμος ακόμα περίμενε να μπει. Πολύ μεγάλο το πλήθος και φυσικά full παρέες πιτσιρικάδων, που ξεκίνησαν από κάθε γωνιά της Αθήνας για να παρεβρεθούν στο μεγαλύτερο hip-hop event της χρονιάς. Στην μικρή σκηνή, που εδώ που τα λέμε δεν ήταν και τόσο μικρή, οι Half Quickie, Obsidian και DJ the Boy έκαναν την αρχή και μοιράστηκαν το πρώτο ημίωρο. Ο Half Quickie είναι μικρός ηλικιακά, έχει όμως τεράστια αυτοπεποίθηση και χάρη σ’αυτήν ουσιαστικά “σκότωσε” οποιαδήποτε ιδέα άγχους. Γουστάρει πολύ αυτό που κάνει και είχε μπόλικη ενέργεια που έκανε τα πάντα για να την μεταδώσει στο κοινό. Παρουσίασε τα τρία του singles (“Ghost Town”, “Έχω Φίλους”, “Euro Kids”) με χαρακτηριστική άνεση και έδωσε την “σκυτάλη” στον Obsidian. Εκείνος μπήκε με νεύρο, αφού ο ίδιος φαίνεται να ποντάρει περισσότερο στην ταχύτητα παρά σε οτιδήποτε άλλο, παρουσίασε το πιο πρόσφατο “Valhalla” και το πολύ καλό “Fight Night”. Η σκηνική του παρουσία είχε μορφή επίθεσης κι αυτό βγήκε ατόφιο σε κάποια flows. Με 2 νέους rappers λοιπόν, που μετράνε εμπειρίες και τις ραπάρουν με επιδεξιότητα, ξεκίνησε το Off the Hook και για μας ήταν η στιγμή να κάνουμε το πρώτο τρέξιμο, προς την κεντρική σκηνή. (`Αγγελος Κοντός)
► Brak
Τελειώνει το πρώτο set και αρχίζουν οι τρεχάλες προς το μεγάλο stage, γιατί έχει αρχίσει ήδη να ακούγεται ο Brak. Με το καλησπέρα σας, φέρνει την old school πινελιά που οι μεγαλύτεροι εκεί μέσα θέλαμε πολύ να έχει το φεστιβάλ. Ωραία ενέργεια, όχι πολλές υπερβολές και χοροπηδητά, δεν είναι και τέτοια η μουσική του άλλωστε. Με έναν d.j. στην πλάτη του, ο οποίος αναφέρθηκε λίγες φορές το όνομα του και δεν το συγκράτησα και ντροπή μου, γιατί ο άνθρωπος ήταν φαντασιτκος, ξεκοιλιασε τα ψηφιακά του decka με τα σκρατσαρισματα του πουήταν φάρμακο για τα αυτιά μας! Το πρώτο ολοκληρωμένο set που είδαμε λοιπόν ήταν old school, true boom bap και το χάρηκε ο κόσμος με την ψυχή του. (Διαμαντής Λουδάρος)
Με το piano sample από το “Ψίχουλα”, ο Brak ξεκίνησε τον ποιητικό του οίστρο με στιχάρες, που υπό κάποιες συνθήκες μπορούν να σε πάνε κρατητήριο. Ο Brak είναι ένα από τα πιο κόντινα πράγματα μπορείς να ακούσεις σε low bap και προσωπικά τον σέβομαι γι΄αυτό. Τον θυμάμαι πολλά χρόνια πριν, πάντα αιχμηρό και σαρκαστικό, να ραπάρει με την μάσκα του πλάι στους Active Member, σε μία από τις τελευταίες φορές που το “Ρόδον” είχε ανοίξει τις πόρτες του. Στην Τεχνόπολη κράτησε το ίδιο χαμηλό προφίλ που τον χαρακτηρίζει, χωρίς φανφάρες και μεγαλοστομίες, διαλέγοντας 7 κομμάτια από την δισκογραφία του.
Τα “Παιδιά της Νύχτας” δεν θα μπορούσαν να λείπουν, όπως και το “Κρεσέντο”. “Τα παιδιά που δεν βλέπανε φως/ τα παιδιά που δεν είχαν ταλέντο/είναι τώρα στο κέντρο του κύκλου και παίζουν το πιο δυνατό τους κρεσέντο”. Ακολούθησαν τα “Φαντάσματα”, το “Νιώσε τον Νταλκά Μου” και η “Διαδρομή” που έκλεισε και την παρουσία του στο fest. “Παντού μπάτσοι, στην τηλεοράση τσάτσοι/και πιτσιρίκια που μαθαίνουνε κι αυτά στο ότι κάτσει”. Ο ίδιος είναι αποδεδειγμένα ένας από τους πιο κοινωνικά ευαισθητοποιημένους rappers που εμφανίστηκαν την Παρασκευή, άνοιξε αξιοπρεπέστατα την μεγάλη σκηνή και εκπροσώπησε “ζωντανά” ένα στυλ που τείνει πλέον να εκλείψει. (`Αγγελος Κοντός)
► Expe
Και να η πρώτη rapper του φεστιβάλ. Η Expe είναι μεγάλο αστέρι και χωρίς πολλά - πολλά το απέδειξε πάνω στο Cream Stage. Αδικία αρχικά που ήταν στο μικρό, της άξιζε και με το παραπάνω το μεγάλο, αλλά έπρεπε κάπως να βγει το πρόγραμμα. Εντυπωσιακό το πώς συνδύαζε το ραπάρισμα πάνω στα trap beats, το πασπάλιζε με λίγο mumbling και στα καπάκια τραγουδούσε, ενώ η ίδια φαινόταν να σκάει από τη ζέστη και την υγρασία. Respect επίσης και για το ότι ανέβηκε στη σκηνή και έκανε τη δουλειά χωρίς πολλά γύρω - γύρω και εφέ. Μίλησε με τη μουσική της και τα είπε όλα. Του χρόνου οπωσδήποτε στη μεγάλη σκηνή. (Διαμαντής Λουδάρος)
Πίσω στην μικρή σκηνή με μια απότομη αλλά και ενδιαφέρουσα αλλαγή ήχου. Η Expe από την Θεσσαλονίκη ξεδίπλωσε skills που δεν συνηθίζονται στην rap μουσική και με έκανε να την μάθω με τον καλύτερο τρόπο. Αυτό το στυλ έκφρασης δεν με τραβάει ιδιαίτερα, όμως η Ακριβή όπως ονομάζεται, κέρδισε αμέσως τον σεβασμό μου. Πρώτα με το γεγονός και μόνο ότι ήταν η μοναδική γυναίκα που “πάλευε” μέσα σε ένα line-up γεμάτο άντρες και στην συνέχεια όταν ξεστόμισε τις πιο καλοπαιγμένες νότες που ακούστηκαν την Παρασκευή, από μικρόφωνο. Η τύπισσα έχει απίστευτη φωνή κι επιπλέον είναι ιδιαίτερα παραγωγική τα τελευταία χρόνια, έχοντας κυκλοφορήσει δύο albums κι αρκετά singles.
Η Expe ξεδίπλωσε skills που δεν συνηθίζονται στη rap και "πάλευε" σε ένα line-up γεμάτο άντρες
Το παλαιοσχολίτικο “ Kitana” ήταν το πρώτο κομμάτι του set και ακολούθησε το “Φλασάκι”. Έξυπνα στιχάκια σε καθαρά προσωπικό τόνο, παράγωγα ενός μυαλού εμφανώς προβληματισμένου, μέσα σε ένα σώμα που δίνει κι αυτό τις μάχες του. Το “Μεντα” ήταν ένα από τα tracks που ξεχώρισα. “Είχαμε όνειρα συναρπαστικά/πέντε πέντε τα ευρώ μέσα σε τρία αστικά/μου πουλάει τις καραμέλες μα δε παίρνω βασικά/ γιατί τυχαίνει να μου κόβει και κομμάτια εκφραστικά”. Το “Ωμή” ήταν το κομμάτι με το οποίο η Expe τελικά μας χαιρέτισε και το Off the Hook μόλις είχε γίνει ποιοτικά πλουσιότερο, από μια εξαιρετική αλλά υποτιμημένη καλλιτέχνιδα. (`Αγγελος Κοντός)
► Nume
Και ο Nume σκάει για να το βαρύνει λίγο με τον ήχο του και το στυλ του, το τέρμα σύγχρονο, ιδανικό για την πλειοψηφία των παιδιών που βρίσκονταν εκεί. Η αλήθεια είναι ότι αρχικά ο μέσος όρος ηλικίας του ακροατηρίου δεν ξεπερνούσε τα 15 έτη κι αυτό έκανε ιδανική την συνθήκη για τον Nume, ώστε να έχει ζεστό κοινό. Μην παρεξηγηθώ, δεν είναι τυχαίος καλλιτέχνης. Είναι δυνατό όνομα στη σκηνή της Θεσσαλονίκης και μέλος των Downtown που τα προηγούμενα χρόνια έκαναν πάταγο. Απλά, ως γνωστόν, αυτό το στυλ έχει πέραση σε εκείνες τις ηλικίες. Έκανε φοβερό performance, ενώ οι συνθήκες του καιρού ακόμα δεν βοηθούσαν τους καλλιτέχνες, με χαμηλές συχνότητες που σε διαπερνούσαν κι αυτός και beats που, σ'αρεσουν δεν σ'αρέσουν, θα το ρουφήξεις το vibe τους. (Διαμαντής Λουδάρος)
Με τον Nume στη μεγάλη σκηνή να εξαπολύει οργανωμένη επίθεση, τα πράγματα ξεκίνησαν να ζεσταίνονται. Είχε ήδη ξεκινήσει να βραδιάζει όταν το beat του “Quit Game” γέμισε τον αέρα μέσα σε αποθέωση. Με το “Mbappe” ξύπνησε εν τέλει και ο πιο κοιμισμένος. “Όλοι οι δικοί μας μάγκες/περήφανοι όχι βλάκες/με γονείς μετανάστες/και παππούδες αντάρτες”. Η κεντρική σκηνή ήταν αναμφίβολα το φυσικό σημείο του Nume. Παρέα με τον Azazel, που rapάρουν καιρό παρέα ως μέλη των Downtown, μας έδωσαν επιθετικό drill και ηχηρές “μπότες” που βάζουν επάξια την Αθήνα στο “κόλπο”.
Το “Madame” δεν άφηνε και πολλά περιθώρια αμφισβήτησης του τρόπου σκέψης τους. “Έχω φίλους αλβανούς μα και αρμένιους/έχω φίλους ρώσους, μαύρους και τσιγγάνους/όλοι τους αγαπάνε την οικογένεια/και όλοι σαν αδέρφια μισούμε τους πολιτσμάνους”. “Δε συγκρινόμαστε”, “No Sense, “End of Story” κι ένα ακυκλοφόρητο track, συμπλήρωσαν ένα “ζόρικο” set κι εγώ άρχισα να μαζεύω δυνάμεις για την συνέχεια. Βρισκόμαστε ακόμα στα μισά και ήταν σαν να ξεκινήσαμε μόλις. (`Αγγελος Κοντός)
► Ζήνων
Ήρθε η ώρα για τον πρώτο legend του φεστιβάλ. Ζήνων τώρα, για όποιον δεν γνωρίζει, πρώην Βόρεια Αστέρια. Όλοι, μικροί - μεγάλοι περίμεναν το act του, άλλοι για την ιστορία που κουβαλάει κι άλλοι για τα καινούργια του κομμάτια και ειδικά το 'Θλιμμενη Γοργόνα' που πάει σφαίρα στις πλατφόρμες. Το πήγε σωστά, κράτησε το κοινό όλο, στιβαρό set, δυστυχώς δεν ήταν τίποτα το εντυπωσιακό, αλλά από την άλλη, τι έχει να αποδείξει ο Ζήνων; Χαρά μας που τον είδαμε κιόλας, ειδικά για όσους θυμόμαστε ότι στο πρώτο Off The Hook ο Τζαμάλ είχε χαιρετήσει κι έφυγε βιαστικά, γιατί είχε να πάει στο γάμο του. Είναι πατέρας με παιδί πλεονν, δεν έχει καμία ανάγκη να χοροπηδάει και να φωνάζει, την κάνει τη δουλειά πολύ καλά με πολύ λιγότερη ένταση. (Διαμαντής Λουδάρος)
Η μικρή σκηνή υποδέχτηκε τον Ζήνων κι αυτός δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Αλλη μία φωνή λοιπόν που εκπροσωπεί την Θεσσαλονίκη στο Off the Hook κι εγώ ο φαρισαίος (ντροπή μου) κατάφερα να χάσω το πρώτο κομμάτι του set. Ακουσα όμως την “Θλιμμένη Γοργόνα” καθαρά και ξάστερα, καραγούσταρα με τον αυτοσαρκασμό και την μελωδία του “Δευτέρα” και ρομάντζαρα με τα “Ταξίδια”. Ο Ζήνων έδωσε στην βραδιά κάτι πολύ διαφορετικό. Με την “Κάτω Γειτονιά “ανέβασε” την ένταση αισθητά και με το “Hermano”, τα κινητά άρχισαν μαζικά να φωτίζουν.
Δυστυχώς ο Μικρός Κλέφτης δεν βρισκόταν εκεί για να τον συντροφέψει στο “Εισιτήριο”, παρόλα αυτά το χειροκρότημα το πήρε κι ας έλειπε. Παρουσίασε το νεό single “Λέρα” που έχει μια υποψία ηλεκτρονικής μουσικής και μπόλικη αυτοκριτική, που ίσως να μαρτυρά και μια ανησυχία για την γενέτειρά του. “Φταίμε όλοι που οι σπόροι/τελευταία το ‘χουν χάσει/τι σκατά λέμε οι rappers/αηδία μ’ έχει πιάσει”. Το “Kamikazi” ήταν η τελευταία προσφορά του στο fest και ήταν λίγο μελαγχολικό το όλο σκηνικό. Η διάθεση μου θα άλλαζε ξαφνικά προς το πολύ καλύτερο, με μια αναπάντεχη έκπληξη. (`Αγγελος Κοντός)
► Ευθύμης & Sifu Versus
Και ήρθε η ώρα για το Secret Show. Ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί όλος μπροστά στο Triumph Stage κι απ' ό,τι κατάλαβα από τις κουβέντες που γίνονταν τριγύρω, κανείς δεν είχε ιδέα ποιος θα βγει. Και ξαφνικά ΜΠΟΥΜ. Στο κοινό παγωμάρα, συγκριτικά με αυτό που γινόταν στη πάνω σκηνή: Δύο κύριοι, ο ένας με μακριά μούσια ανέβηκαν, τίγκα στην ενέργεια και τα έχωναν.Πολλοί δεν κατάλαβαν ποιος ήταν αυτός ο κύριος με τα μούσια και λογικό να μην τον ξέρεις, άμα είσαι 15, αλλά διάολε, έσκασε ο Ευθύμης των Terror X Crew και έπρεπε να συστηθεί στο κοινό του μεγαλύτερου Hip Hop Festival της χώρας; Κοινό, σε παρακαλώ, διάβασε την ιστορία σου! Ανέβηκε λοιπόν ο Ευθύμης με τον Sifu Versus και τα έδωζαν όλα για ένα 40λεπτο, με κομμάτια κι από Terror X κι απ'την solo καριέρα του. Φοβερό σετ, ήταν σίγουρα φανταστική έκπληξη, από τα highlight της ημέρας, μπράβο Off The Hook. (Διαμαντής Λουδάρος)
Πήγα στην κεντρική σκηνή περιμένοντας να βγει ο Vlospa. Είχα ξεχάσει τελείως την φράση του flyer που έγραφε “+special secret guest”. Έπαιρνα μία μπύρα που την σκεφτόμουν για αρκετή ώρα, όταν άκουσα μια γνώριμη φωνή να λέει γνώριμα πράγματα. “Αδέρφια ήρθαν και μου ‘παν/Ευθύμη βάλε σκούπα/να πάνε από ‘κει που ‘ρθαν/αυτό εδώ είναι boom bap”. Μένω κάγκελο ρε φίλε, λέω “δε παίζει αυτό”. Γενικά, είμαι αρκετά μεγάλος για να χοροπηδάω σαν παιδί από χαρά και αρκετά παιδί για να το παίξω σοβαρός ότι δεν τρέχει και τίποτα. Εδώ περνάει η ζωή μπροστά από τα μάτια μας και ένα απωθημένο γίνεται πράξη. Πήρα ένα φιλαράκι για να του το πω κι αυτός μου το ‘κλεισε στη μάπα γιατί μιλούσα σαν να είχα πάθει εγκεφαλικό.
Ευθύμης - Sifu Versus Off The Hook Festival Setlist
Η φωνή λέει “καλησπέρα είμαι ο Ευθύμης” και η τρίχα από το χέρι μου σηκώθηκε για να με χτυπήσει. Μαζί του στην σκηνή ο Sifu Versus. Πιτσιρικάδες με απορία στο βλέμμα του τύπου “ποιος είναι αυτός ο θείτσος”, δίπλα σε 30+ φουκαράδες σαν και μένα με φάτσα στραπατσαρισμένη από συγκίνηση και έκπληξη, κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Στους δεύτερους θα πω “πιστεύεις ακόμα πως ήρθες για τον Λέξαρο;”. Στους πρώτους θα πω με ειλικρινή αγάπη πως “αυτός είναι ο μπαμπάς σου φιλαράκο και ένας από τους λόγους που βρίσκεσαι στην Τεχνόπολη”.
Πρώτο ράπισμα με “Να Tους Δω να Tρέχουν”. Δεύτερο ράπισμα με “Ω,Ναι”. Τρίτο με “Κομπόστα”: “Όλοι με βάτες όλοι με τις ίδιες γραβάτες/όμοιες φάτσες κάνουνε τις ίδιες γκριμάτσες/όλοι οι σπάστες προβάλλονται για ριζοσπάστες/κάνουνε κάστες και βάζουν γύρω γύρω γλάστρες”. Τέταρτη σφαλιάρα με “Δείξε Σεβασμό”, που είχε αρκετά μεγάλη απήχηση και φάνταζε ότι πρέπει για την περίσταση.
Ακολούθησε το “Που ν’ οι Πένες Σας” και τα “Φυλακή” και “Ξέρω” από τις προσωπικές δουλειές του Ευθύμη. Ο ίδιος αν είχε περισσότερο χρόνο θα είχε πάρει την πρώτη μέρα του festival “σπίτι του” και αν το όνομα του βρισκόταν από την αρχή στο line-up, θα μιλούσαμε για τελείως άλλη συναυλία. Στη συνέχεια ακούσαμε το “50/50” και το set έκλεισε με το “Δικά Μας Παιδιά”. (`Αγγελος Κοντός)
► Ricta
Και ήρθε η ώρα του Ricta. Ένα από τα πιο hot ονόματα της εποχής και σίγουρα ένας από τους καλλιτέχνες που ο περισσότερος κόσμος ανυπομονούσε να δει. Κακά τα ψέματα, η Θεσσαλονίκη είναι η μεγαλύτερη φωλιά drillάδων και trappers της χώρας και ο Ricta είναι στον αφρό αυτής της συνθήκης. Τρομερό performance, έκανε το κοινό ό,τι γουσταρε αυτός και για κοντά μια ώρα το ανατίναξε το stage. Όσο και να μην συμφωνώ αισθητικά με το style του το μουσικό, δεν μπορώ να μην του πιστώσω το πόσο καλά κάνει αυτό που κάνει. Του χρόνου σίγουρα στο μεγάλο, μην σας πω και headliner. (Διαμαντής Λουδάρος)
Για να είμαι ειλικρινής, μετά από τα παραπάνω ο Ricta δε με άγγιξε καθόλου. Έτσι κι αλλιώς αυτό το στυλάκι με ξενίζει και φυσικά δεν μιλάω για το drill γενικότερα. Παρόλα αυτά η πιτσιρικαρία το γουστάρει και μάλιστα πολύ. Καλά κάνουν τα παιδιά, μπάτσο δε θα βάλουμε στα γούστα μας, αυτό ο rapper από την Θεσσαλονίκη το ξέρει πολύ καλά. Εμμονή με τα “οπίσθια”, συνεχείς αναφορές σε drugs, όνειρα για εύκολα και γρήγορα λεφτά χωρίς όμως την χλίδα του trap. Ξεκίνησε με “Το Δώρο” και η αλήθεια είναι ότι ο τύπος έχει κάποια πολύ καλά flows. “Από σκατό στην αλητεία ξέρω το μυστικό/πρώτες μπουνιές που έπαιξα ήταν στο δημοτικό”. Χαμός στο “BBQ-2” που είναι σκοτεινό, κάπως μοχθηρό και το μοναδικό που μου άρεσε. “Χαμένος στην τρέλα μου/ντυμένοι στα μαύρα θα έρθουμε τη νύχτα”.
Ricta Off The Hook Festival Setlist
“Μαλαγουζιά” και “Σαλονικιός”, κομμάτια που βρίσκονται και τα δύο στο καινούριο EP “Καλές Δουλειές”, έφεραν ένα μικρό παροξυσμό στο κοινό μόλις ακούστηκαν στα ηχεία. Εκεί άρχισα να καταλαβαίνω κι εγώ με την σειρά μου, τον λόγο που η Θεσσαλονίκη θεωρείται η “πρωτεύουσα” του ελληνικού drill, αφού ο Ricta μοιάζει να “γράφει” τον ορισμό του παρά να τον εφαρμόζει. Με το “Leyla” και 2 ακόμα ακυκλοφόρητα, ο σαλονικιός είναι ο προτελευταίος που πάτησε την μικρή σκηνή. Πιτσιρικάδες αλαφιασμένοι και χωρίς μπλούζες πλέον, έτρεχαν κατοστάρι για να προλάβουν την συνέχεια. (`Αγγελος Κοντός)
► Vlospa
Έχει πέσει η νύχτα πλέον, τα φώτα αρχίζουν να παίζουν τον ρόλο τους στα τεκταινόμενα της σκηνής και ήδη, μετά τον Ricta, το κοινό είναι φουλ πορωμένο. Γεμίζει o χώρος μπροστά στο Triumph Stage, αναμονή…Και βγαίνει ο Vlospa! O κακός χαμός! Χοροπηδητά, καπνογόνα, τα πάντα. Εντωμεταξύ, τόσον καιρό αφουγκραζόμουν από την κοινότητα ότι έχει φάει ban από τους σκληροπυρηνικούς, λόγω των συνεργασιών με Light και λοιπούς. Ούτε καν! Απίστευτο set, τρομερός επαγγελματίας κι ο ίδιος. Είναι ταλαντούχος και το ξέραμε και στη σκηνή της Τεχνόπολης μας το απέδειξε. Χωρίς να θέλω να αδικήσω κανέναν, ήταν ο μόνος που πάνω στη σκηνή είχε αύρα superstar. (Διαμαντής Λουδάρος)
Πίσω στην κεντρική σκηνή, ο Vlospa πήρε αμέσως στα δικά μου μάτια (μέχρι εκείνη την στιγμή) τον τίτλο του πιο άνετου και πιο “το κάνω αβίαστα” rapper. Με το μαύρο γυαλί που φοράει πάντα σε φωτογραφίες, live και videoclips, αλώνιζε αεικίνητος την σκηνή του Τεχνόπολης και ταυτόχρονα “έχωνε” χωρίς να ανακαλύψω ψεγάδι. Αλλη μία απόδειξη υπεροχής του θεσσαλωνικιώτικου drill, που κόντεψε την Παρασκευή (ή κατάφερε) να “αλώσει” την Αθήνα. Με απίστευτα καθαρή φωνή και στίχους που κρατάνε κάποια απόσταση από “χοντράδες” και μεγαλοστομίες, άρχισε με το “Big Moves Vol. 1” και το “Περιπολικό”.
”Μιλάνε χωρίς να υπάρχει ουσία/μιλάμε για πάρε για δώσε για δωσ' μου/είμαι μπλεγμένος και τα έχω μπερδέψει/και μόνο τη νύχτα εγώ βρίσκω το φως μου”. Ειναι μισός Γάλλος με άπταιστη γνώση ελληνικών και γαλλικών, κάτι που τον βοηθάει να αλλάζει όποτε θέλει την γλώσσα. Επιπλέον, αυτό επηρρεάζει το στυλ του που έχει στοιχεία της γαλλικής “σχολής” και τον φέρνει πιο κοντά στην επιθυμία του να “ενώσει ανατολή και δύση”. Σίγουρα κατάφερε να ενώσει την Αθήνα με την “γοργόνα” του, προσκαλώντας τον Nume ξανά στην σκηνή για να πουν το “Plugged In”.
Μέσα σε ένα κοινό με πολλά άτομα που ήρθαν να δουν κυρίως αυτόν, ο Vlospa έκλεισε το set μέσα σε αποθέωση, αφού πρώτα είπε κομματάρες όπως τα “Street Values” και “Μέχρι να Πεθάνουμε”. “Λήξ' το, πες μου και το 'κανα 2310, έχω τ' όραμα/ Ποιο ταλέντο και ποια φωνή /Ιδρώτα, κόπο και πρόγραμμα”. Ο Vlospa άφησε την σκηνή πάνω στο καλύτερο με βαριά καρδιά, γι’ αυτό και ίσως το κράτησε λίγο παραπάνω από όσο προβλεπόταν. (`Αγγελος Κοντός)
► Dani Gambino X D.J. The Boy
O Vlospa μας ίδρωσε και εμείς δεν κάναμε οικονομία δυνάμεων, ενώ ξέραμε ότι μετά ακολουθεί πόλεμος! Είναι η σειρά του Dani Gambino και του D.J. The Boy να παίξουν.Ξεκινάει το set και πάνω στη σκηνή ανεβαίνει ο Gambino με όλο του το crew. Αλλοι rappers, hypeράδες με fullface να ξεσηκώνουν κι άλλο τον κόσμο, άλλοι να κουνάνε σημαίες. Γηπεδική φάση που ταίριαζε απόλυτα στην κατάσταση. Από τους rappers κατάφερα να ξεχωρίσω μόνο τον Half Quickie, διότι φυσικά και δυσκολευόμασταν να έχουμε τα μάτια μας στη σκηνή. Γινόταν ο χαμός μπροστά και ήταν όλοι, επί μία ώρα πανω- κάτω.Τρίτος αδικημένος και μάλλον περισσότερο από όλους που έπαιξε σου δεύτερο stage. Επίσης άλλη μια υποψηφιότητα για headliner του χρόνου, ακόμα πιο δυνατή από του Ricta. (Διαμαντής Λουδάρος)
Αν δεν έχεις δει Dani Gambino ζωντανά, δύσκολα γνωρίζεις τι πάει να πει “μουσική τρομοκρατία”. Από την αρχή φαινόταν πως βρισκόταν σε λάθος σκηνή, ο χώρος δεν ήταν αρκετός για να μας χωρέσει όλους. Σκηνικό ultras στην σκηνή, με σημαίες να ανεμίζουν και όλο το crew πάνω της, κάτι μεταξύ “ξηγημένου” οπαδού, “τίμιου” λούμπεν και “καλής αλητείας”. Ο ίδιος μου θύμισε πολλές παρεξηγημένες φάτσες της εφηβείας που “δεν έπρεπε να κάνω παρέα”. Με το “Kέρατο” η φάση ζεστάθηκε, με το “131χ” όλοι πήγαιναν πάνω κάτω, με το “Zulu” η κατάσταση “ξέφυγε”. Με την “ομάδα” πάντα παρούσα δίπλα του, αλλά και μέσα στους στίχους του, έκανε το κοινό σχεδόν ό,τι ήθελε. “Σήκωθείτε πάνω”, μετά “καθήστε κάτω”, “κάντε αυτό” και μετά “κάντε το άλλο”.
Ο Ricta ανέβηκε ξανά στην σκηνή σε αποθέωση για τον “Απατεών” και μετά ακολούθησαν τα καταιγιστικά flows του “Carlos Tevez”. Ο Dj the Boy του έχει γράψει μουσικάρες, κομμένες και ραμμένες για πάρτη του, δείγμα της μεταξύ τους χημείας, αλλά και της άψογης συνεργασίας. Ο Wang ανέβηκε για να πουν μαζί το “1000 Κόσμοι” και μετά το “Έλα Πάρτο” έφυγα για την κεντρική σκηνή. Ο Dani όμως έκατσε κι αυτός με την σειρά του λίγο παραπάνω, πράγμα λογικό με την φόρα που είχε. Τώρα που το σκέφτομαι όλο αυτό, θεωρώ πως το αθηναϊκό drill έδωσε την κατάλληλη απάντηση. (`Αγγελος Κοντός)
► Central Cee
Πριν καν τελειώσει ο Dani Gambino, o d.j. του Central Cee έχει ανέβει και κάνει ένα warm - up set. απολύτως αχρείαστο, αρχικά γιατί όλος ο κόσμος ήταν στην από κει σκηνή και δεύτερον, ποιος χρειαζόταν ζέσταμα πλέον; Αστοχία, αλλά μάλλον είναι κάτι που ζήτησε ο ίδιος ο Cee. Το μέγεθος του Βρετανού drillα στην παγκόσμια σκηνή είναι τεράστιο και δεν ξέρω αν μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο μεγάλο είναι το κατόρθωμα του Off The Hook να τον φέρει να παίξει στο Γκάζι για λιγότερο από μια ώρα. Δεν γνωρίζω αν ήταν στα πλαίσια κάποιας περιοδείας στην Ευρώπη, αλλά το ότι είδαμε τον Central Cee στα ντουζένια του, στην Αθήνα είναι μεγάλη υπόθεση. Τίποτα λιγότερο απ'ό,τι περίμεναν εκείνοι που τον γνώριζαν στην απόδοσή του.Τo hardcore drill είναι είδος που σου δείνει πολλά επιθετικά vibes και αυτό δεν φρεναρίστηκε πουθενά από τον καλλιτέχνη. Ακόμα τρέμουν τα πόδια μας από τις μπασσαρες του. (Διαμαντής Λουδάρος)
Μέχρι πριν λίγες μέρες δεν γνώριζα τον Central Cee. Πριν πάω στην Τεχνόπολη φρόντισα να μάθω γι’ αυτόν όσα μπορούσα. Ήταν το λιγότερο που όφειλα να κάνω, αφού στην τελική μιλάμε για τον Νο2 της βραδιάς. Ήξερα ότι είναι βασικός “εκπρόσωπος” του βρεταννικού drill και φυσικά ότι είναι rapper παγκοσμίου φήμης. Ο βρετανός rapper δεν εμφανίστηκε αμέσως, αφού για περίπου ένα τέταρτο είχαμε εισαγωγή με DJ set.
Όταν πια ακούστηκε η φωνή του με τους πρώτους στίχους του “Xmas Eve”, ο κόσμος είχε ήδη κατακλύσει την “πλατεία”. Στο “Straight Back to It”, προσκάλεσε τον κόσμο να ανοίξει φακούς κι αυτός ανταποκρίθηκε φτιάχνοντας ένα περίεργα ωραίο σκηνικό. “I thought this shit was Hip-Hop/Not gonna lie, I'm a bit disappointed/Certain man wanna move like divas/What can I say? It's for entertainment”.
Σιγά σιγά άρχισα να πλησιάζω την σκηνή όσο μπορούσα, μήπως και τσιμπήσω κάποια ωραία εικόνα. Δεν είδα πολλά στόματα να επαναλαμβάνουν στίχους, είδα όμως για πρώτη φορά εκείνο το βράδυ, το πλήθος να κινείται σαν ένα σώμα. Ακολούθησαν τα “Tension”, “Retail Therapy” και η διασκευή του “Overseas” του D-Block. Στο “Loading” ο κόσμος άρχισε μαζικά να συνοδεύει. “Lil'lil' bro got the poker tucked/Where we grow up, it's so corrupt/Fans see me on the block, go nuts/I'm not in my bag, I'm loading, loading”.
Δεν είναι καθόλου άσχημο να βλέπεις ότι οι πιτσιρικάδες γουστάρουν rappers που αποστασιοποιούνται από την trapίλα και υποψιάζομαι ότι ο Central Cee είναι ένας από αυτούς. Με το “Commitment Issues” και το “Obsessed With You” άφησε κατά μέρους τις αναφορές στον “δρόμο” κι έπιασε για λίγο τα ρομάντζα, μια πτυχή του rap που ποτέ μου δε μπόρεσα να χωνέψω. Το “Doja” έδωσε το τέλος που χρειαζόταν και μια γερή δόση από το τρόπο σκέψης του. “How can I be homophobic my bitch is gay”. Ένας στίχος που πολλοί και πολλές θα θέλαμε να υπάρχει σε ένα hip-hop κομμάτι, που προβάλλεται καθημερινά σε εκατομμύρια πιτσιρικάδες. Με την ευχή ότι θα κάνει loop στο μυαλό τους, όποτε χρειάζεται να προστατεύσουν τους αδερφούς και τις αδερφές τους. Ο Central Cee άφησε τελικά την σκηνή λίγο πριν τις 23:30, κάνοντας χώρο για άλλον ένα Θεσσαλονικιό. (`Αγγελος Κοντός)
► ΛΕΞ
Ο ιδρώτας πλέον πάνω μας έχει ποτίσει μπλούζες και στάζει, είμαστε στα όρια της εξάντλησης, έχουμε δει ήδη 10 sets, το ένα καλύτερο από το άλλο, με συνεχώς κλιμακωμενη ένταση και πόρωση.Όλα αυτά σε συνδυασμό με το αποθυμένο που είχε αφήσει στους Αθηναίους που δεν είδαν τον Λεξ στη Νέα Σμύρνη, έκαναν την Τεχνόπολη να βράζει. Και βγαίνει ο Λεξ. Με κομμάτι από το Μέτρο, πράγμα που μας φάνηκε περίεργο.Εννοειται, ότι, όσα καπνογόνα κι αν απέσπασε η ασφάλεια στην είσοδο, δεν έφταναν, ώστε να μην γίνει η νύχτα μέρα με την αρχή του set. Ο μεγάλος χαμός όμως έγινε με το που ακούστηκε "η ζωή μας είναι ζάρι, πέσιμο στο Βαρδάρη". Εκεί το venue πήρε φωτιά. Απόλυτη κατανόηση και σεβασμό στους ανθρώπους που δούλευαν και ήλεγχαν τον κόσμο εκείνη τη μέρα, αλλά πλέον live Λεξ χωρίς καπνογόνα, απλά δεν γίνεται. Το setlist του πήγαινε εναλλάξ, κομμάτια του Μετρό με παλαιότερα και έπαιξε σίγουρα πάνω από 40 λεπτά, τώρα πόσο παραπάνω ψέματα θα σας πω, το είχα χάσει λίγο με τον χρόνο. Λίγο ή πολύ, ζήσαμε μια άλλη Νέα Σμύρνη, σε αρκετά μικρότερη κλίμακα.
Αν εξαιρέσουμε την ταλαιπωρία στην είσοδο, τις αναπόφευκτες ουρές στα bar, κάποιες φορές που τα set "πατούσαν" χρονικά το ένα πάνω στο άλλο και την παλιοζέστη, η πρώτη μέρα του Οff The Hook Festival στέφθηκε με επιτυχία. Ήταν ο ορισμός της καλής αρχής. Ο χώρος ήταν πανέμορφος και τέλεια σχεδιασμένος, με τη γωνία για τα graffiti και την ράμπα για τα bmx, την μεριά των περιπτέρων των συνεργαζόμενων εταιρειών, όλα διαμόρφωναν το τέλειο urban σκηνικό. Τα performances πήγαν εξαιρετικά και άνοιγαν την όρεξη για την επόμενη μέρα. (Διαμαντής Λουδάρος)
Δυστυχώς λόγω της ώρας, πολλοί άνθρωποι έφυγαν από την Τεχνόπολη για να προλάβουν τα MMM. Αυτό ίσως τελικά να λειτούργησε θετικά. Υπήρχε ακόμα πάρα πολύς κόσμος και ο χώρος δεν ήταν ασφυκτικός. Ο Λεξ για μένα είναι ένα απωθημένο, ψάχνομαι αρκετό καιρό τώρα να τον δω ζωντανά. Είμαι επίσης αρκετά σίγουρος, πως όσοι κι όσες 30+ βρίσκονταν στο Γκάζι, δεν ήρθαν για κάτι άλλο ή τουλάχιστον δεν θα ήταν εκεί αν δεν ήταν αυτός. Δεν ξέρω, μάλλον αυτό το παλληκάρι έχει κάποιο “μαγικό άγγιγμα”, αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω την ησυχία που επικρατούσε την ώρα της αναμονής. Προσωπικά δεν θυμάμαι να έχω ξαναζήσει τέτοια ατμόσφαιρα σε hip-hop live.
Δεν άργησε να εμφανιστεί και τα πρώτα λόγια βγαίνουν “από τους υπονόμους”. Το beat μπαίνει μαζί με το verse και η αρχή έγινε. Κινητά γράφουν, καρδιές νιώθουν και στόματα μουρμουρίζουν. Το ”Vittorio” μοιάζει με δυστοπικό στοιχειό που καλύπτει τα πάντα. Συνεχίζει με το "Point Blank" και "Το Παράθυρό Μου". “Το θυμάστε αυτό” μας ρωτάει, την ώρα που τα “Κοράκια” ξεδιπλώνουν ένα επιβλητικό break beat. “Θυμάστε κι αυτό;” ρωτάει και το “Μουσική Για Τσόγλανους” θυμίζει τις ρίζες και μια φράση που έχει χρησιμοποιηθεί αμέτρητες φορές στα social και έχει αναπαραχθεί από πολλά στόματα. Το “Spike Lee” μας επιστρέφει στο σήμερα κι ο κόσμος το γουστάρει τέρμα.
ΛΕΞ Off The Hook Festival Setlist
Ο χρόνος περνάει “νερό” και το σκηνικό είναι απόλυτα “γήινο”, που σκέφτομαι ότι αυτό είναι κι ένα από τα πράγματα που έκαναν τον Λεξ headliner. “Είμαι Βαλκάνιος πιστόλιασα τα χρέη” λέει ο τύπος και συμφωνώ κουνώντας κεφάλι. Η αλήθεια είναι πως η κούραση της μέρας, με έκανε να βιώσω τον χρόνο του Λεξ λίγο πιο προσωπικά, λες και δεν βρισκόμουν ανάμεσα σε χιλιάδες. Δεν κοίταζα αρκετά γύρω μου και ίσως έχασα πράγματα. Έτσι έγινε όμως και δεν αλλάζει τώρα.
Το “Μπόμπαν” ήταν αυτό που με έφερε στα “ίσια” μου. Περίμενα να με συγκινήσει αλλά την πάλεψα, το “Τίποτα Στον Κόσμο” όμως έμοιαζε με φάπα που την έφαγα “γεμάτη”. “Πάμε να τα γαμ....με” είπε και “το αγαπημένο μου”, πρόσθεσε. Γουστάρω κι εγώ να “με χαιρετάν σε γλώσσες που δε ξέρω” κι αν δε συμφωνείς αναγνώστη, αυτή η βραδιά δεν ήταν για σένα.
Το “Air Max” έφερε τα “Πουλιά” κι αυτά με την σειρά τους έφεραν μια άδεια σκηνή, Χωρίς πολλά-πολλά, ο Αλέξης άφησε ένα “ευχαριστώ” κι αποχώρησε. “Που πήγε ρε αυτός;!”, λέει μπροστά μου μισοαστεία ένα παληκαράκι κι ο φίλος του που ξέρει κάτι παραπάνω, απαντάει με συγκατάβαση ότι “έτσι έκανε και στη Νέα Σμύρνη”. “Τι περίμενες, κανά σόου φαντεζί με κλισέ χαιρετούρες;” θα πρόσθετα εγώ, απευθυνόμενος πρώτα στον εαυτό μου.
